Zeker interessant!
Volgens mij bedoeld hij het volgende:
Een digitaal geluidssignaal kan in dynamiek (hardheid van het geluid) van 0 naar 1 (maximale sterkte) gaan wat je in trappen verdeeld (als een ladder) en wordt beschreven als bitdiepte: 8 bit = 128 treden. 16 bit is 65535 treden etc.
Het verschil in geluid van de bitdiepte zit hem dan puur in de ruis die door bv 8 bit wordt gegenereerd (wat je duidelijk kunt horen) en de (eigenlijk) onhoorbare ruis van 16 bit. Ga je deze ruis ditheren (een soort gladstrijken) dan wordt de uiteindelijke dynamiek weer beter hoorbaar (welke altijd al volledig aanwezig was in het signaal).
Tot zover zijn pleidooi...
De vraag is alleen of je het verschil in dynamiekverschil van 8 bit diepte kunt horen (dus bv signaaltrap 100.5 die afgerond wordt naar 100) behalve dan de extra ruis.
Ter aanvulling maar wat in dit verband ook van belang is:
Je ook nog met de samplerate te maken die aangeeft hoeveel keer per seconde zo'n dynamiek-sterkte wordt gemeten en vastgelegd. Dat geeft vervormingen in de harmonischen want elke sinusgolf wordt als een blokgolf gesampeld wat resulteerd in 1,3,6,9 etc. extra harmonischen (alsof het geluid door een buis gehoord wordt). Bij een hoge geluidsfrequentie zal dit meer vervormen dan bij een lage geluidsfrequentie.
Heb je een voldoende hoge samplerate dan zijn deze trapjes van het ene naar het volgende dynamiektrapje in de sinusgolf steeds minder zichtbaar en dus ook minder hoorbaar. Dus bij bv. een samplefrequentie van 44.100 herz (cd kwaliteit) heb je al bijna of geen hoorbare vervorming meer...
Okee, dat was mijn visie
Groeten Hans