hoi David,
ik ben er zelf inmiddels wel achter dat elk orgel zijn eigen toucher heeft
dus een universeel model is eigenlijk niet te realiseren.
wat de meeste volledig mechanische orgels wel gemeen hebben is het aanspannen van de tractuur richting lade
het moment van lostrekken van de klep geeft i.v.m. vacuüm werking een weerstand , die verdwijnt naarmate de klep echt los getrokken is.
daarna is de toets eigenlijk druk/ spanningsloos voor het gevoel.
dat principe probeer ik na te bootsen met de magneetjes, de sterkte van deze simulatie is dan wel weer persoonlijk.
dit gevoel werd grotendeels om zeep geholpen doordat je juist op het moment van loskomen van de magneet, je alsnog door een drukpunt heen moet drukken n.l. die van de onderliggende print met rubber noppen.
dat voelt dan niet meer lekker aan.
ik zelf vind een sterke "plop" ook niet natuurlijk, het drukpunt moet er wel zijn maar meer in de zin van, dat je weerstand wegdrukt, en na deze weerstand moet de toets eigenlijk druk-loos onder je vingers liggen.
ook bij het loslaten moet de toets wel snel genoeg terug komen, maar mag zeker niet gelanceerd worden richting stand neutraal, wat een fatar klavier wel doet.
zoals je al schrijft de traagheid van de mechaniek speelt ook een factor mee.
dit kan je wel enigszins mee simuleren door de terugveer capaciteit wat sponziger af te stellen met de veren.
de magneet doet puur alleen het druk gedeelte.
onder aan de streep blijft het natuurlijk een simulatie, wat HW zelf ook is
maar goed het speelt beter , zonder fysiek contact met de midi print
het is moeilijk te omschrijven, maar mijn beleving is
met een midi print onder de toets, geeft het spelen altijd het zelfde gevoel, gewoon aan/uit
zonder fysiek contact ga je juist meer de toets voelen zoals je die ook bij een kerkorgel voelt
gr
JW